Οστικά μοσχεύματα
Μεμβράνες
Τεχνικές οστικής ανάπλασης

Συχνά διάφορες αιτίες προκαλούν απώλεια οστικής μάζας στις γνάθους.

Η έλλειψη δοντιών για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά και παθήσεις όπως περιοδοντίτιδα, κύστεις, καλοήθεις ή κακοήθεις όγκοι κ.λ.π. είναι μερικές από αυτές.

Σε τέτοιες λοιπόν περιπτώσεις και για να έχουμε την δυνατότητα τοποθέτησης εμφυτευμάτων ή και εφαρμογής συμβατικών προσθετικών αποκαταστάσεων χρησιμοποιούμε τα οστικά μοσχεύματα συχνά σε συνδυασμό με απορροφήσιμες ή μη μεμβράνες.

Τι είναι τα οστικά μοσχεύματα

Τα οστικά μοσχεύματα προέρχονται από τη φλοιώδη ή συμπαγή μοίρα κάποιου οστού ή από συνδυασμό τους.

Παρέχονται σε μορφή κόκκων ή και τεμαχίων (block). Ανάλογα με την προέλευση τους διακρίνονται σε αυτομοσχεύματα ή ισομοσχεύματα, αλλογενή και ξενογενή μοσχεύματα.

Τα αυτομοσχεύματα

Τα αυτομοσχεύματα είναι μοσχεύματα που λαμβάνονται από τον ίδιο τον ασθενή με διάφορες μεθόδους και από διάφορες περιοχές της στοματικής κοιλότητας (γένειο, οπισθογόμφιο τρίγωνο κ.α.) ή και εξωστοματικά από περιοχές όπως η λαγώνιος ακρολοφία, οι πλευρές, η κνήμη, τα οστά του θόλου του κρανίου κ.λ.π. Έχουν το πλεονέκτημα ότι προάγουν την οστεογένεση και δεν προκαλούν αντιδράσεις απόρριψης.

Τα ξενογενή μοσχεύματα

Τα ξενογενή μοσχεύματα είναι ζωικής προέλευσης συνήθως προέρχονται από βοοειδή, χοίρους ή  ίππους τα οποία έχουν υποστεί την κατάλληλη επεξεργασία ώστε να είναι αντιγονικώς ουδέτερα. Τέλος υπάρχουν και τα συνθετικά οστικά υποκατάστατα τα οποία είναι   υποκατάστατα μη ζωικής προέλευσης όπως βιοκεραμικά υλικά, υαλομοσχεύματα, υδροξυαπατίτης, υλικά από σκελετό κοραλιών κ.α.

Τα αλλομοσχεύματα

Τα αλλομοσχεύματα  είναι μοσχεύματα από άλλο δότη στα οποία έχει γίνει προσπάθεια μείωσης των αντιγονικών ιδιοτήτων και διακρίνονται σε φρέσκο ή κατεψυγμένο οστό, σε κατεψυγμένο και αποξηραμένο οστό, σε κατεψυγμένο και αποξηραμένο όπου έχουν αφαιρεθεί μεταλλικά στοιχεία.

Μεμβράνες

Τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχουν αναπτυχθεί διάφορες  τεχνικές για την  για την αποκατάσταση των οστικών  ελλειμάτων. Συχνά γίνεται χρήση μεμβρανών για την διατήρηση του οστικού μοσχεύματος στην δέκτρια θέση.

Οι μεμβράνες αυτές διακρίνονται σε:

Μη απορροφήσιμες μεμβράνες

Μη απορροφήσιμες μεμβράνες. Τέτοιες είναι οι μεμβράνες τιτανίου ή μεμβράνες PTFE οι οποίες παρά το πλεονέκτημα της σταθερότητας στην θέση τους έχουν το μειονέκτημα της ανάγκης για δεύτερη επέμβαση για την αφαίρεσή τους.

Οι απορροφήσιμες μεμβράνες

Οι απορροφήσιμες μεμβράνες στις οποίες ανήκει η ομάδα των μεμβράνων πολυλακτίνης (PLA) ή πολυγλικίνης (PGA), οι μεμβράνες κολλαγόνου καθώς και μεμβράνες από περικάρδιο.

Τα οστικά μοσχεύματα σε συνδυασμό με μεμβράνες αλλά και παράγοντες του αίματος χρησιμοποιούνται σήμερα σε διάφορες τεχνικές οστικής ανάπλασης όπως :

Η κατευθυνόμενη οστική αναγέννηση (GBR)

Η ανύψωση ιγμόρειου άντρου (Κλειστή–ανοικτή μέθοδος)

Διατήρηση του εύρους και ύψους της φατνιακής ακρολοφίας

Διατατική οστεογένεση γνάθου

Διατήρηση οστικού όγκου μετά από χειρουργική αφαίρεση κύστεων, όγκων ή άλλων αλλοιώσεων.