Η απώλεια ενός ή περισσοτέρων δοντιών λόγω τραυματισμού δεν είναι ένα σπάνιο φαινόμενο.
Συνήθως απώλεια ενός δοντιού μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια αθλοπαιδιών ή από κάποιο τροχαίο ή μια φιλονικία.
Η ηλικία στην οποία συμβαίνει συχνότερα η βίαιη εκγόμφωση ενός δοντιού είναι συνήθως τα επτά με δεκατέσσερα έτη.
Τα δόντια που συνήθως εκφομφώνονται βίαια είναι οι τομείς της άνω γνάθου ενώ ακολουθούν κατά σειρά συχνότητας οι πλάγιοι τομείς της άνω γνάθου και οι κεντρικοί και πλάγιοι τομείς της κάτω γνάθου.
Η επανεμφύτευση του δοντιού πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία ( εμπότιση ή στελεχιαία ) ανάλογα με την επιλογή του χειρουργού.Ακολουθεί μικρή απόξεση των χειλέων του φατνίου ώστε να έχουμε μια μικρή ποσότητα αίματος στην περιοχή και ακολούθως τοποθετείται το δόντι στο φατνίο.
Ελέγχεται η σύγκλειση ώστε να μην υπάρχει κάποια πρόωρη επαφή που θα επηρεάζει το δόντι και ακολουθεί η ακινητοποίηση του δοντιού με τα παρακείμενα δόντια. Η ακινητοποίηση μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη συρραφή των μαλακών ιστών, με ακρυλικό νάρθηκα, με ορθοδοντικό μηχάνημα ή και με μεταλλικό προστομιακό τόξο.
Γενικά η επανεμφύτευση των δοντιών στον οδοντικό φραγμό αποτελεί μια μεσοπρόθεσμη λύση η οποία δεν εξασφαλίζει την ισόβια παραμονή τους στο φραγμό αλλά την διατήρηση στη θέση τους για κάποια χρόνια στη διάρκεια των οποίων θα πρέπει να υπάρχει και η συχνή παρακολούθηση από τον θεράποντα οδοντίατρο για τυχόν νεκρώσεις του οδοντικού πολφού.
